maj

• Zabawa popularna Maszerują dzieci drogą.
DZIECI:
Maszerują dzieci drogą, – maszerują w miejscu,
raz, dwa, trzy! – wyklaskują rytmicznie,
Lewą nogą, prawą nogą, – wystawiają do boku lewą nogę i prawą nogę,
raz, dwa, trzy! – wyklaskują rytmicznie,
A nad drogą słonko świeci – wznoszą obie ręce wysoko w górę,
i uśmiecha się do dzieci, – obracają się wokół własnej osi,
raz, dwa, raz, dwa, trzy! – wyklaskują rytmicznie.
• Wysłuchanie utworu Grzeczne słówka
https://www.youtube.com/watch?v=kwLEwyI-JzM
Rozmowa z dzieckiem na temat ważności “magicznych” słów: dziękuję, przepraszam, proszę.
Dzieci przypominają zasady właściwego zachowywania się podczas spożywania posiłków i podają przykłady nieodpowiedniego zachowania się przy stole.
• Zabawa plastyczna Dorysuj brakujące elementy.
Potrzebny będzie rysunek domu: prostokątny kształt domu, trójkątny dach, po bokach dwa okna z brakującymi elementami. Dzieci kończą rysować zgodnie z poleceniami rodzica.
− Pomiędzy oknami dorysujcie drzwi.
− Na dachu dorysujcie komin.
− Przed domem narysujcie chodnik.
− Obok domu dorysujcie garaż.
− Nad domem – słońce.
− Za domem rośnie las.
• Wzory geometryczne Osiedle domów
Potrzebne będą figury geometryczne z klocków geometrycznych lub wycięte z papieru, duży arkusz szarego papieru, flamastry. Dzieci: − obrysowują figury geometryczne, tworząc domy.
• Zabawa dydaktyczna Od najmniejszego do największego. (+ załącznik)
Potrzebne będą trzy sylwety papierowych domów (różnej wielkości). Rodzic rozkłada sylwety domów różniących się wielkością i prosi, by dzieci wskazały: najmniejszy dom, największy dom.
• Zabawa dydaktyczna Duży, średni, mały.
Potrzebny będzie zestaw trzech papierowych domków różnej wielkości (z poprzedniego zadania), kartka, klej. Dzieci układają domki rosnąco (od najmniejszego do największego), a następnie malejąco (od największego do najmniejszego) i przyklejają je na kartce. Głośno nazywają domki: duży, średni, mały.
• Zamiana rytmu obrazkowego na ruchowy.
Dzieci układają obok siebie prace, które tworzą rytm. Rodzic prosi o przedstawienie tego rytmu ruchem, to znaczy dzieci, przyjmują rolę wyznaczoną przez R.: duży dom – dziecko z wysoko uniesionymi rękami, średni dom – dziecko w postawie wyprostowanej, mały dom – dziecko w przysiadzie itd.
• Praca plastyczna Mój dom.
Dowolną metodą wykonaj pracę plastyczną przedstawiająca dom, w którym mieszkasz.

• Oglądanie zdjęć, pocztówek, map i folderów z najbliższej okolicy.
Dzieci wspólnie z R. oglądają materiały promocyjne z najbliższej okolicy. Wymieniają nazwę miejscowości, w której mieszkają. Nazywają znajdujące się tam ważniejsze obiekty.
• Zabawa konstrukcyjna “Moja miejscowość”.
Potrzebne będą klocki różnego rodzaju i różnej wielkości. Dzieci budują z klocków budowle przypominające te, które znajdują się w ich najbliższej okolicy.
• Ćwiczenia logopedyczne usprawniające narządy mowy – język, wargi, żuchwę.
Potrzebne będzie lusterko dla dziecka. R. demonstruje prawidłowe wykonywanie ćwiczeń, powtarzając je kilkakrotnie.
-W mieście stoi sygnalizator świetlny – gdy świeci zielone światło: dzieci unoszą język do góry, gdy świeci czerwone światło – język umieszczają za dolnymi zębami.
– Samochody – dzieci naśladują jazdę samochodem: czubek języka przesuwają po podniebieniu od zębów w stronę gardła, kilkakrotnie powtarzając ten ruch.
– Wieżowiec – w wieżowcu winda kursuje raz w górę, raz w dół. Dzieci wykonują ruch językiem, unosząc go raz w stronę nosa, a raz w stronę brody.
– Przedszkolaki – w przedszkolu pani wita się rano z dziećmi. Dzieci dotykają czubkiem języka do każdego zęba na górze i każdego zęba na dole.
– Konik – dzieci naśladują stukot kopyt konia: odbijają język od podniebienia, jednocześnie rozciągając, a następnie ściągają wargi w dziobek.
– Krowa – dzieci naśladują ruch żucia, pokazując, jak krowa na łące je trawę.
– Traktor jeździ w koło po polu – dzieci unoszą czubek języka na górną wargę i wykonują koliste ruchy po górnej i po dolnej wardze.
• Zabawa ruchowo-naśladowcza “Jesteśmy dla siebie mili”.
Potrzebne będzie nagranie znanej dzieciom piosenki. R. prezentuje ukłon i pyta, czy jest to miły sposób powitania. Pokazuje także przybicie piątki, podanie ręki itp. i pyta, czy dziecku kojarzy się to w miły sposób. Następnie włącza nagranie znanej piosenki – wówczas dziecko spaceruje swobodnie po pomieszczeniu. Na przerwę w muzyce wita się z R. w dowolnie wybrany, miły sposób.
• Zabawa popularna “Nie chcę cię znać”
https://www.youtube.com/watch?v=OBr6_9iSe5M
“Nie chcę cię, nie chcę cię, nie chcę cię znać!
Chodź do mnie, chodź do mnie, rączkę mi daj.
Prawą mi daj, lewą mi daj
i już się na mnie nie gniewaj.”
Dziecko w parze z rodzicem bądź rodzeństwem stają przodem do siebie, wykonują gest machania na pożegnanie i oddalają się od siebie. Następnie przywołują się gestem i zbliżają do siebie. Podają sobie najpierw prawą rękę, następnie lewą i obracają się w kole.
• Słuchanie opowiadania A. Widzowskiej Łazienki (+ załączniki)
R. zaprasza dziecko do wysłuchania opowiadania. Czytając opowiadanie, prezentuje ilustracje do niego.
Olek bardzo lubi chodzić do przedszkola. Najbardziej cieszy go zabawa w ogródku oraz wycieczki. Jednak, kiedy pani wspomniała, że planuje wyjście do Łazienek, Olek posmutniał.
– Do łazienek? Mnie się wcale nie chce siusiu…
– Łazienki Królewskie to znany warszawski park położony wokół pięknego pałacu – wyjaśniła pani.
– A ja już tam byłem… – jęknął Maciuś.
Pogoda była słoneczna, a park okazał się pełen niespodzianek. Dzieci odwiedziły Amfiteatr, gdzie w dawnych czasach odbywały się przedstawienia dla króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Pani powiedziała, że wciąż można tu podziwiać sztuki teatralne i koncerty.
– Ten król miał na imię tak jak ja – ucieszył się Staś. – Ciekawe, czy lubił frytki…
– Wtedy nie znano frytek – wyjaśniła pani.
W południowej części Łazienek znajdowała się wielka misa, a nad nią rzeźba lwa wypluwającego wodę.
– Zobaczcie, jakie źródełko! – pisnęła Zosia. – Możemy umyć ręce?
– Oczywiście.
– A ten lew gryzie?
– Nie, to tylko fontanna w kształcie lwiej głowy – uspokoiła ją pani.
– Ja już tu byłem – jęknął po raz drugi, Maciuś.
– Ale marudzisz – zdenerwował się Olek.
W stawie pływały ogromne pomarańczowe karpie. Podczas, gdy pani pokazywała dzieciom sikorki, Zuzia z Kubą postanowili nakarmić karpie resztkami bułki, którą Zuzia zabrała na wycieczkę. Gdy tylko pani to zauważyła, powiedziała dzieciom, że w każdym parku obowiązuje regulamin. W Łazienkach Królewskich zgodnie z regulaminem nie wolno karmić zwierząt i rozsypywać im pokarmu. Nie wolno także dotykać zwierząt w szczególności wiewiórek i pawi.
– Ja już tu byłem – znów odezwał się Maciuś.
Nawet wiewiórki nie wywołały uśmiechu na jego buzi.
Jednak przy wyjściu z parku, Maciuś zaskoczył wszystkich.
– Tutaj nie byłem! Co to za pan pod żelaznym drzewem? – zapytał, wyraźnie ożywiony.
– To jest pomnik Fryderyka Chopina, polskiego kompozytora i pianisty. A drzewo, pod którym siedzi, to wierzba, symbol Polski.
Maciuś po raz pierwszy uśmiechnął się od ucha do ucha i powiedział:
– Też bym chciał taki pomnik w mojej łazience…
Kolejnym punktem wycieczki była stadnina koni znajdująca się nieopodal Warszawy.
– Konie! – zawołał nagle rozradowany Olek.
Rzeczywiście, za ogrodzeniem spokojnie pasły się konie: brązowe, czarne, nakrapiane i nawet jeden biały.
Dzieci mogły je pogłaskać po mięciutkich chrapkach. Były tam nawet dwa kucyki z warkoczykami zaplecionymi na grzywach.
– Może zamiast psa rodzice zgodzą się na konia? – pomyślał Olek. – Tylko gdzie on by mieszkał? Muszę to jeszcze przemyśleć.
Rozmowa kierowana na podstawie opowiadania i ilustracji
R. zadaje pytania:
− Dokąd dzieci wybrały się na wycieczkę?
− Co znajdowało się w parku w Łazienkach Królewskich?
− Jaki kształt miała fontanna, którą zobaczyły dzieci w parku?
− Jakie zwierzęta dzieci wydziały w parku?
− Jak się nazywa słynny polski muzyk, którego pomnik znajduje się w warszawskich Łazienkach?
− Gdzie dzieci udały się po zwiedzeniu Łazienek?
• Słuchanie utworu F. Chopina Mazurek As-dur.
R. zachęca dzieci, aby wygodnie położyły się na dywanie, zamknęły oczy i wysłuchały utworu F. Chopina, a następnie opowiedziały, z czym kojarzy im się ten utwór.
https://www.youtube.com/watch?v=oLUoju3Dse8
Improwizacja ruchowa do utworu F. Chopina.
R. prosi dziecko, aby słuchając powyższego utworu, w dowolny sposób pokazało ruchem to, o czym według niego opowiada muzyka.
• MOJE MIASTO – GNIEZNO
Proponujemy porozmawiać z dziećmi na temat miasta, w którym mieszka na podstawie jego własnych doświadczeń tj. miejsc które zna, także na podstawie załączonej prezentacji o Gnieźnie (prezentacja autorska, tylko do prywatnego użytku) lub na podstawie filmiku
https://youtu.be/e5VF_qs4cq8
Dziecko może opowiedzieć jak nazywa się miasto, w którym mieszka oraz co lubi w swoim mieście.
• Kolorowanka KATEDRA (+ załącznik)
Prosimy o pokolorowanie katedry.